Nettooor – Page 16 – Scoren op het Net

Testing wireless headsets #plantronics

Ik heb besloten deze post in het Engels te doen, omdat hij ook professioneel voor sommigen nuttig kan zijn en hem dan ook, naast Nettooor, wil cross-posten op mijn Getronics blogzone.

At Getronics we have been using Cisco IP Telephony for many years. At the office we have a fixed phone (IP9540) and when working at home the Cisco IP Communicator softphone is activated on our laptops. As a headset we use the Plantronics .Audio 470 USB headset. It is very decent one, foldable and very compact. It costs about 60$ and has a very good quality. It is however a wired version and I remember complaining about the length of the cable on Twitter, when I was contacted by @noelbellen from Plantronics. Noel is Business Segment Marketing Director EMEA at Plantronics and explained to me that there are plenty of models that would better suit my needs.

So, today I had a package in the mail from Plantronics with three wireless headsets:

– the Savi Office WO100, a next generation wireless headset that is ideal for Unified Communication and connects to your IP Phone and PC at the same time. I believe this one will be a great fit for the office. The WO100 costs about 380$.

– the second wireless handset is the Plantronics Savi Go WG101b. It is a wireless bluetooth headset, that costs about 200$. It is optimized for Office Communicator 2007, but I’ll use it at home with my Cisco IP Communicator softphone on the laptop and with the Gizmo (SIP) and Skype phones on the desktop PC.

– and finally, I will be testing the Plantronics Voyager Pro. A beautiful mobile bluetooth headset. This headset costs about 100$. I had already a Sony Ericsson Bluetooth headset HBH-PV702, so this would give me the opportunity to compare both.

So give me a few weeks and I will let you know what I think of them. Tx for the opportunity Noel.

Mijn sociale netwerk strategie uit de doeken

Sinds de opkomst van sociale netwerken leeft de polemiek van het bevrienden. Ieder heeft zo zijn eigen vuistregels om te bepalen met wie hij wilt connecteren/befrienden, afhankelijk van het type van sociale netwerk. Ik heb ooit een korte post geschreven op mijn lifestream “Sorry, you cannot be my friend” om toe te lichten hoe ik mijn ‘vrienden’ al dan niet kies of weiger.

Door de groeiende discussies rond Liesbeth Roosen, de juf wiens tijdelijk contract niet werd verlengd omdat ze een aantal van haar leerlingen als vriendjes had op Netlog, roept om een update en veruidelijking van mijn eigen sociale netwerk strategie.

Help, mijn student wil mijn vriend zijn
Alvorens ik mijn sociale netwerk strategie uit de doeken doe of uitleg hoe ik bepaal met wie ik wil connecteren, toch even dit. Dringen er zich regels op over wie met wie MAG ‘bevrienden’ op sociale netwerken? Wil ik dat mijn baas of mijn collega’s mijn vrienden zijn op facebook? Mag een onderwijzer of zelf directielid van een school of universiteit vriend zijn met zijn leerlingen of studenten? Laat me duidelijk zijn. Het is mijn persoonlijke overtuiging dat we ons in het tijdperk van sociale netwerken, anno 2009, moet kunnen bevrienden met iedereen waarvan wij achten dat het binnen je sociale netwerk strategie valt. Als je dus meent, als onderwijzer, dat het nuttig kan zijn voor je professionele relatie met je studenten om je met hen te bevrienden op netlog of facebook, dan moet dit kunnen. Zowel buiten de school, als buiten het werk, blijven er bepaalde ethische gedragscodes bestaan en die gelden uiteraard ook in de online wereld. Kan je als leeraar een potje gaan voetballen met je leerling? Ik zie hierin geen probleem. Maar samen douchen na de sport kan daar weer niet, om maar een voorbeeld te geven. Als je als leraar meent dat dit je band met de leerlingen ten goede komt en je hen daardoor op beter manier op school kan helpen omdat er een sterkere vertrouwensrelatie is, dan heeft dit mijn zegen 😉

Kleine kanttekening … wat de security instellingen van een sociaal netwerk ook zeggen … ga er steeds van uit dat alles wat je online zet, publiek is of ooit publiek kan worden …

Sorry, je kan mijn vriend niet zijn! v2
Ik wil hier trachten mijn sociale netwerk strategie mbt het bevrienden in kaart te brengen. Op deze manier kan ik iedereen die verontwaardigd is dat ik niet met hem/haar wil connecteren op een bepaald social netwerk, naar deze post verwijzen, zonder ellenlange polemieken te starten. Bovendien wil ik deze post up to date houden en mijn strategie bijsturen en aanpassen, wanneer ik dit nodig acht. Ik ben er namelijk van overtuigd dat deze strategie in de tijd zal evolueren.

Flickr
Ik beheer een selectie van mijn foto’s op Flickr, maar ik stel deze open voor iedereen. Hierdoor stelt zich het probleem niet van bevrienden.

Twitter
Mijn profiel is publiek en je bent niet verplicht om terug te volgen.

Ik twitter om:
– voeling te houden met en deel te nemen aan de sociale media community in België
– nieuws en trends snel opvangen van mijn interessedomeinen, zijnde ICT, gadgets, web2.0, games en Schalke04 (ik share zelf ook nuttige info met mijn netwerk)
– professionele contacten op te bouwen en te onderhouden

Ik twitter in het Nederlands en volg dan ook principieel enkel tweeps in Vlaanderen en Brussel.

– Wie me een maand niet terug volgt of twee weken niet tweet wordt ge-unfollowed
– Wie geen profiel foto heeft wordt binnen een maand ge-unfollowed

Facebook
Facebook gebruik ik om persoonlijk of professioneel contact te houden met de mensen, waarvan ik meen dat het wenselijk is een gemeenschappelijke of vriendschappelijke band of contact te onderhouden.

– Bloggers of twitteraars die ik nooit persoonlijk heb ontmoet weiger ik
– Schoolkennisen, die meer dan 3 jaar jonger of ouder zijn dan mij en waarmee ik vroeger nooit contact heb gehad, weiger ik (klamp me aan op de volgende reunie en overtuig me 😉
– Collega’s of ex-collega’s, businesscontacts of -partners worden alleen in uitzonderlijke gevallen aanvaard als ik met hen een speciale ‘trusted’ band heb
– Vrienden die geen profiel foto hebben worden na een maand verwijderd
– Familieleden worden zonder beperking aanvaard als vriend

LinkedIn en Plaxo
Beide netwerken worden gebruikt om contact te onderhouden met iedereen die een toegevoegde waarde kan hebben in mijn professioneel netwerk. In principe weiger je hier zelden iemand. Bij Plaxo is het zelf zo erg dat ik eerder blogger of social netwerking vrienden weiger of hide omdat ze te aktief zijn en ik daardoor de activiteit van mijn professioneel netwerk haast niet kan volgen.

Heb je bedenkingen of vragen, dan hoor ik het graag 🙂

Onze vakantie in Fréjus loopt op zijn laatste benen

Dag12 trokken we terug naar de rots van Roquebrune voor een rustig kano-tochtje van een halve dag.

We namen 5 kano’s en zouden het ‘De la base au lac de la Roquette’ parcours doen van 6km tot aan de voet van de rots. Aan het einde van het parcours was een klein (warm) meertje (lac de la Roquette genaamd), waar we ons op een zandbankje legden en de kids het meer overzwommen. Super gezellig.

We eindigden de dag in de Buffalo Grill en daar deden de vleesboeren zich tegoed aan al wat de Amerikaanse keuken te vettigs te bieden heeft.

Dag13 wordt onze voorlaatste ‘volledige’ dag. Morgen wordt een rustige waterdag, aan het zwembad van de camping, en beginnen we in te pakken. Woensdagmorgen om 9u wordt de terugtocht dan ingezet. Maar eerst nog even naar Cannes. “Even”, want Cannes ligt maar op een klein half uurtje van Fréjus en nu we in de buurt zijn, kunnen we het toch niet laten om te flaneren op de Boulevard de la Croisette. We genieten van de prestigieuze hotels, de sjieke winkels, de gezellige kleine haven van Cannes en het flanerende gepeupel op de Boulevard. Het is weer een gloedhete dag en het lijkt wel of er bijna geen wind in Cannes is. De waterverkopers doen weer gouden zaken aan onze bende van 14 en we haasten om tegen 18u terug naar de camping zodat we allen nog voor een snelle verkoeling in het zwembad kunnen duiken.

Het is met een beetje weemoed dat we constateren dat het weer bijna ten einde is. We zullen nog met volle teugen genieten van de laatste momenten, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat we ook uitkijken naar wat koeler weer (-10° is genoeg), opa en oma, onze vriendjes van thuis, de voetbal en ja, zelf het werk.

Het is mooi geweest. Bedankt voor al diegenen die ons avontuur, dit jaar in Fréjus, van ver of van nabij hebben gevolgd. We hopen dat we met ons wedervaren ook een beetje zon en vakantie in jullie huiskamers hebben kunnen brengen 😉

Tot binnenkort!

Ik kies voor Fréjus-Port

Dag10 trokken we, zoals beloofd, naar de kust van Fréjus. Omdat Fréjus-Plage iets te druk is, belandden we iets verder in Ste-Aygus (een deelgemeente van Fréjus), alwaar we onze gading vonden in een klein, maar gezellig strandje. Het strandwater was 28°. De kids konden zich uitleven, afkoelen en hun creativiteit botvieren in het maken van zandkastelen of het zoeken naar glimmende stenen (neen, geen schelpjes ;).

Het blijft frappant dat je op veel publieke (buiten)parkings in Zuid-Frankrijk slecht tot 1,80m binnen kan en ik dus – met m’n koffer op het dak (en bijna 2.20m hoog) een ommetje kan rijden 🙁

Tegen 19u trokken we terug richting thuis, want de twee oudsten wilden hun obligate partijtje voetbal nog spelen op een klein – afgesloten – voetbalveldje op de camping. Het duurde echter niet lang of ze waren beiden terug, want Ruben had een bal pal op de hand gehad en we vreesden even voor een breuk. Wat ijs, wat rust en de zekerheid van een röntgenfoto, wezen op een verstuiking en we hopen dan ook dat hij binnen enkele dagen zijn hand weer als vanouds kan gebruiken. Wellicht zou Marianne een aparte blogpost kunnen schrijven over haar wedervaren aan de spoed van het hospitaal van Fréjus en hun zuiderse kalmte en “soon come” mentaliteit. 😉

Dag11 verkenden we het oude centrum van Fréjus en Fréjus-Port. Persoonlijk vind ik het een gezellig stadje met heel wat ambachtswinkeltjes, maar bijzonder weinig interessante winkeltjes voor de dames in het oude stadsgedeelte. Fréjus-Port is heel pittoresk en heeft een gezellige drukte. Veel winkeltjes en kraampjes, die overgaan in Fréjus-plage (1Km) en het haventje zelf aangenamer maken, dan de pompeuze haven van St-Tropez. Het was weer een warme dag, die gelukkig kon afgesloten worden met het avondzwemmen (tot 22u) in het zwembad van de camping.

Het zal laat eten worden vandaag 😉

Morgen gaan we canoën in Roquebrune.

De Gorges du Verdon is de max!

Dag9. We keken allemaal uit naar de beruchte Gorges du Verdon. We vertrokken om 9.30u en namen de route de Napoleon naar Castellane. Een bijzonder smalle route, waar bij momenten maar één wagen kan passeren en die wel tot de nodige ‘achteruitrij’ tafferelen leidde.

Onze eerste halte was dus in Castellane. Hier zou onze rondrit van de Gorges du Verdon starten. Maar eerst zouden we de kapel Notre-Dame-du-Roc op ons palmares zetten. Een half uurtje stijl klimmen – pal op de middag – bij 41°. Het was geen lachertje, maar we hadden een goede training achter de rug (en veel water), want de Pic du Roux was heel wat zwaarder geweest 😉

Op weg voor het echte werk; de Gorges du Verdon! We kronkelden ons door de bochten en genoten van de vergezichten. Dit is warempel één van de adembenemendste natuurverschijnselen die we al hebben mogen bewonderen. We picknickten in La Palud-sur-Verdon (in de schaduw van de wagen) en zetten onze tocht verder naar Moustiers-Ste-Marie. Een gezellig en pittorek dorpje, tegen de rotswand opgebouwd, waar de faïencekens (keramiek) allom vertegenwoordigd zijn.

Onderweg hadden we in de verte al het Lac de Ste-Croix kunnen vrijwaren en hieraan was geen ontsnappen. Dit zou de afkoeling en verstrooing voor de kids zijn. Ze zwommen en sprongen van de rotsen dat het een lieve lust was. Nog snel een McDo om de dag in schoonheid af te sluiten en iedereen kan voldaan en moe in bed.

Morgen gaan we de kust onveilig maken 😉 Het zeewater is 26° en zou een verademing moeten zijn tov onze eerdere ervaringen met het middellandse zeewater aan de Languedoc-Rousillion waar rond deze tijd de Mistral al is gepasseerd en het water heel wat kouder is.

Amuseren aan het zwembad in Fréjus

Samen de Var ontdekken

Dag6 werd een rustige dag op de camping. Wat bijkomende inkopen doen, mails checken (maar niet beantwoorden, leuk ;), wat lezen, … De kids vertrokken van ‘s morgens al naar het zwembad. Wij zouden in de namiddag volgen, want ook al is het aangenaam door de schaduw aan onze bungelo, toch is te zwoel om een hele dag rustig in een ligstoel iets te lezen zonder afkoeling te zoeken. s’Avonds spraken we gezellig af aan de bungalo van Marc en Ann om de verdere gezamelijke activiteiten te bespreken en te keuvelen met een glaasje van de lokale landwijn uit de streek van de Var, waar we verblijven.

Zo spraken we af om op dag7 een tochtje te doen door het hinterland van de Var en een aantal typische pittoreske dorpjes te bezoeken. Omdat we het voor de kids ook wat aantrekkelijk wilden maken zorgden we voor pick-nick en spraken we af dat de zwembroeken mee mochten want we zouden onderweg naar verkoeling zoeken.

Omdat de indrukwekkende Gorges de Verdon later in de week op het programma staan, zouden we Draguignan bezoeken en een korte rondrit doen van de bescheidenere Gorges de Châteaudouble. Draguignan was al iets te groot (en niet echt pittoresk genoeg) voor onze smaak, maar was toch een leuke wandeling waard. We bezochten het Mémorial de Rhône of het Amerikaanse kerkhof voor de gesneuvelden van WOII en passeerden aan de Dolmen (Pierre de la Fée). We beklommen (met de wagen) de Malmont (604m) en genoten, bij een pick-nick, van het weidse zicht over Draguignan en de streek.

De rit rond de Gorges van Châteaudouble is leuk en charmant, maar niets speciaal (lap, we worden al kieskeurig ;). Het dorpje Châteaudouble zelf is best gezellig en héél pittoresk, maar best te mijden over de middag en in de vroege namiddag, want doods (en echt alles dicht). Gelukkig zetten we tijdig de zeilen bij richting Rocquebrune-sur-Argens en konden we in de schaduw van de rots van Roquebrune de kids nog een aantal verkoelende en gezellige momenten gunnen.

De avond werd afgesloten met een gezellig diner in de schaduw van de kathedraal van Fréjus.

Leuke pics op Flickr.

Daguitstap met de boot naar St Tropez

Dag4 zou een rustige dag worden. Broeierig heet en heel dicht bij het zwembad. Vandaag zouden ook Marc en Ann toekomen en we hoopten dat hen te veel verkeersdrukte zou bespaard blijven, maar als ze hun aankomst bevestigden tegen 18.30u, wisten we dat ze er meer dan 15u over hadden gedaan.

Ondertussen probeerden we ons aan het zwembad koel te houden. Veel waterspelen, glijbaanplezier en waterbasket konden niet verhinderen dat de vermoeidheid van de uitstap van gisteren zijn tol vroeg. Yarno en Ruben vielen allebei na een tijdje in slaap aan het zwembad en we beslisten dan ook tijdig terug te keren naar de bungelo en de schaduw en rust op te zoeken.

Dag5 stond in het teken van onze uitstap naar St Tropez. Vroeg uit de veren en naar St Raphaël, waar we met de katamaran (in 50’) naar St Tropez zouden varen. Hiermee bespaarden we ons wat fileleed en parkeerproblemen. Er stond bijna geen wind en het werd een zweterige dag. We dronken gemiddeld 1,5l water per persoon (aan 2,5€/halve liter) en deden het obligate terrasje (aan het Café de Paris) aan de haven van St Tropez (10€/halve liter bier en 5€/frisdrank). Ik zou zeggen “goed voor ene keer”, maar Cannes en Nice staan ons nog te wachten 😉

We genoten van de indrukwekkende boten in de haven, de flanerende snobs en gezellige straatjes en winkeltjes van St Tropez. Het werd een gezellige dag, maar één dag was meer dan genoeg en voor onze persoonlijke smaak is het toch wat té prijzig. Met de katamaran terug tegen 18u (was een te lange dag voor het kleine St Tropez), snel thuis iets eten en dan naar de kinderdisco. Ondertussen ligt iedereen voldaan en moe in bed. Morgen wordt weer een natte, rustige dag … beloofd 😉

Zwoegen in het Massif de l’Esterel

Alle jaren, sinds we met de kinderen naar de Belgische kust gingen, hebben we de afspraak dat we een dag iets voor hen doen (meestal strand of zwembad) en dat de volgende dag dan een uitstap op de agenda staat. We proberen het voor iedereen interessant te houden, maar dat is niet altijd even makkelijk.

Zo ook de derde dag van ons verblijf in Fréjus. We zouden via St-Raphaël de prachtige kustlijn afrijden via de Route du Pic de l’Ours naar het Massif de l’Esterel. Daar hadden we de wandeling van de Cap-Roux gepland. De trip (heen en terug) zou ongeveer 2u30 duren om de beklimming van de Col du Cap-Roux te realiseren.

We starten om 13u aan de camping en zouden aan de voet van de Cap-Roux picknicken (kwestie van krachten op te doen voor de klim). De flessen water waren gevuld, want de zon stond hoog en brandde onverbiddelijk. We zouden echter de verkwikkende bron van Sainte Baume op onze weg vinden met fris drinkbaar water en daar keek alvast iedereen naar uit.

Na een klim van bijna 1,5u bereikten we de top, maar hadden we nergens de bewuste bron kunnen besporen. We genoten echter van het fantastische uitzicht vanop de top (453m) over het massief aan de ene zijde en de vele bootjes in het azuurblauwe water en in de verte het mooie aanzicht van St Raphaël (Argay) en Cannes aan de andere zijde.

Kletsnat van het zweet en bijna door onze hele voorraad aan water zetten we de afdaling in en ontdekten – tot grote vreugde van iedereen – de eerder gemiste bron van Sainte Baume. Na een verdiende verfrissing en de belofte van een ijsje later op de dag trokken we vermoeid terug naar de camping.

Na een stevige hap thuis en een verkwikkende douche vertrokken we voor het beloofde ijsje richting Fréjus-Plage. Elke vrijdagavond is het avondmarkt en vuurwerk (om 22.30u) waardoor het er krioelde van het volk, maar we slaagden erin voor 24u terug op de camping te zijn (of de wagen blijft onverbiddellijk buiten).

De kids gingen zonder zuchten in bed, want ze weten dat het morgen terug hun dag is 😉

Meer foto’s op Flickr.

Morgen komen Marc en Ann toe en zijn we compleet. We zullen alvast het restaurant op de camping voor ‘s avonds (voor 14) inplannen, want we moeten onze wilde verhalen en eerste indrukken van de camping en Fréjus alvast aan hen kwijt.

Wij zijn met vakantie

Ik had al op mijn facebook gemeld dat we een tijdje niet op Twitter of Facebook gingen zijn, maar dat was zonder de Wifi op de camping gerekend. Leuke kans dus om in het verlof toch nog wat te laten horen aan het thuisfront. Ook onze housesitter zal blij zijn te weten wat we allemaal doen.

We vertrokken woensdagmorgen om 3 uur. Na een vlotte rit en zonder enige drukte op de baan waren we om 14 uur al ter plaatse aan onze camping “Domaine du Club Colombier” in Fréjus. Best vlotjes voor 1200 km… De kinderen hielden de temperatuursstijging in het oog. We vertrokken met 14 graden en ter plaatse was het 34 graden (in de schaduw). Niet erg, we kwamen voor de zon!! Kurt en Jessy arriveerden een kwartiertje na ons. Wat een timing.

Bij het inchecken zou al snel blijken dat de (wegwerp)lakens van de camping niet echt ons ding waren. De eerste nacht wisten we al snel dat we die geen twee weken zouden gebruiken. Het eerste op ons lijstje voor de winkel was al genoteerd. Na het inchecken en uitpakken was er nog tijd voor een verkenning van het zwembad. 600m² zwemparadijs voor jong en oud met glijbanen en Stella van het vat (5€/pint).

Een volgende verrassing was dat we onze BBQ voor niets hadden meegebracht. Veiligheid voorop in de streek! Een BBQ op gas kan je huren voor €5 per avond. Daar zullen we wel met de vrienden een paar maal gebruik van maken. Geen houtskool wegens brandgevaar, gelukkig kunnen we Marc en Ann, die nakomen, nog laten weten, dat ze die van hun kunnen thuis laten, maar dat een steengrill welkom is. Ze brengen er enkele mee. Yes!

De tweede dag is traditionele familie aankoopdag (in de Carrefour). Waarom men bij al die supermarchés de inritten voor de parking maar op 2.10m plaatst zal me een raadsel zijn, maar ik blijf ermee sukkelen, want met mijn Thule bak op het dak is de wagen bijna 2.20m hoog. Na de gezellige drukte is het dan ook tijd om te gaan verkoelen in het zwembad. De temperatuur blijft ruim in de dertig graden en ik denk dat ze ons veel in het zwembad gaan aantreffen. 😉

We zullen trachten om regelmatig wat nieuws te posten op de blog en wat foto’s naar Flickr door te zetten. Enjoy 😉